|
حرف هـایـی بـرای نـگفتـن
حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد
|
||
|
4 فروردين 1398برچسب:, :: 17:30 :: نويسنده : آرش سـرم مـتـورم شـده . . .
دکـتـرهـا مـی گـویـنـد :
تـوده ای حـرف نـگـفـتـه اسـت . . . جمعه 10 تير 1390برچسب:, :: 1:34 :: نويسنده : آرش قـلـبم را عـصـب کـشـی کـرده ام
امـــروز ،
کـال چیـــده بـودی ام ،
روزی کـــه
هـوس سـیـــبـی ســـرخ
کـــورت کـرده بـود . . .
هـرچه بـر مـــن گـذشـت حقّـم بـود
مـــن از ایـن بـیـشــتـر سـزاوارم
تـو گـناهـی نـداری ای زیـبا
مـــرگ بـر مـــن کـه
دوســـتـت دارم . . .
حامـــلـه ام
بـا بـغـض بـاد کـرده ، بـه جای شـکم بـرآمـــده ،
مـــن آبـسـتـن بـرخی حوادثـم
و الان ویـار " تـــو " را گـرفـته ام . . .
امـــروز بـهـتریـن سـاعتـم را شـکـستـم ،
چون لـحظـه هـای بـی تـــو بـودن را بـه رخم مـــی کـشیـد . . .
ایـن روزهـا حتّـی دیـگر بـه خوابـم هـم نـمـــی آیـی ! لـعنـت بـه خیـابـان هـایـی کـه گـربـه هـا در آن آزادانـه جفـتگـیری مـــی کـننـد و گـرفـتن دســـت تـو در آن حرام اســـت . . . شـبیـه تـــبـر شـده ای ، ایـــن روزهـا ریـــشـه ای اقـدام مـــی کـنی . . .
چمـــدانـت را مــی بـسـتـی
مــــرگ
ایـسـتـاده بـود
و
نـفـس هـایـم را مــی شـمـرد . . . سه شنبه 10 خرداد 1390برچسب:, :: 17:53 :: نويسنده : آرش وقـتـی در حلـقـه‌ء آغـوش تـو بـاشـم ،
نـفـس کـشـیـدن را ،
حتـّی بـا ایـن سـیـنـه‌ء خسـتـه ،
عـمـیـق ، دوسـت‌تـر مـی‌دارم !
آخر عـمـیـق کـه نـفـس مـی‌کـشـم ،
مـــیـان آغـوشـت ،
انـگـار کـه مـــرا فـشـار دهـی ،
جایـم تـنـگ مـی‌شـود . . .
چیـزهـایـی اسـت کـه نـمـی تـوان بـه زبـان آورد ،
چرا کـه واژه ای بـرای بـیـان آنـهـا وجود نـدارد . . .
و گـاه مـــنـجمـد مـی کـنـد را درک نـخواهـی کـرد . . .
رؤیـای بـا تـو بـودن را نـمـی تـوان نـوشـت
نـمـی تـوان گـفـت و حتّـی نـمـی تـوان سـرود
بـا تـو بـودن قـصـهء شـیـریـنـی اسـت
بـه وسـعـت تـلـخی تـنـهـایـی و داشـتـن تـو فـانـوسـی
بـه روشـنـایـی هـر چه تـاریـکـی در نـداشـتـنـد
و مـــن هـمـچون غـربـت زده ای در آغـوش بـی کـران دریـای بـی کـسـی
بـه انـتـظـار سـاحل نـگـاهـت مـی نـشـیـنـم و مـی مـانـم
تـا ابـد و تـا وقـتـی کـه شـبـنـم زلال احسـاسـت زنـگـار غـم را از وجودم بـشـویـد
بـانـوی دریـای مـــن . . .
هـربـار بـه تـو فـکـر مـی کـنـم
یـکـی از دکـمـه هـایـم شـل مـی شـود ،
انـقـراض آغـوشـم یـک نـسـل بـه تـأخیـر مـی افـتـد ،
و چیـزی بـه نـبـضـم اضـافـه مـی شـود کـه در شـعـرهـایـم نـمـی گـنـجد ،
کـافـی اسـت تـو را بـه نـام بـخوانـم تـا بـبـیـنـی لـکـنـت ،
عـاشـقـانـه تـریـن لـهـجه هـاست . . .
و چگـونـه لـرزش لـبـهـای مـــن دنـیـا را بـه حاشـیـه مـی بـرد ،
دوسـتـت دارم بـا تـمـام واژه هـایـی کـه در گـلـویـم گـیـر کـرده . . .
کـجا هـسـتـی !؟
آسـمـانِ دلـگـیـر و خسـتـه ،
از هـجوم ابـرها . . .
از اسـارت رفـتـن خورشـیـد . . .
از حضـور انـدک رنـگـیـن کـمـان . . .
از نـبـود شـبـنـم بـرگـهـای سـبـز و تـشـنـه و نـؤمـــیـد ،
و چتـر مـــن دلـتـنـگ بـاران اسـت . . .
و مـــن در انـتـظـار قـطـره هـای مـــهـربـانـی . . .
تـا شـود چون الـتـیـامـی روی زخم کـهـنـهء بـی رنـگـی و نـامـــهـربـانـی . . .
ای آسـمـان سـخت مـــنـگـر بـر زمـــیـن ،
چتـر مـــن دلـتـنـگ بـاران اسـت . . .
شنبه 7 خرداد 1390برچسب:, :: 11:59 :: نويسنده : آرش آنــقـــدر بـــاگـــذشـــت بــــــود ، کـه از مـن هـم گـذشـت . . . و چه زیـبـا مـی شـود ؛
کـسـی زمـانـی بـیـایـد کـه ، قـــرار نـیـسـت . . . نـمـی دانـم گـنـاه تـوسـت يـا عـيـب چشـم هـای مـــن !؟ ايـنـکـه بـعـد از تـــو تـمـام عـالـم از چشـمـم افـتـاده اسـت . . . تـنـگـی نـفـسـت را ، نـیـنـداز گـردن آلـودگـی ،
دلـت را بـبـیـن کـجا گـیـر کـرده !؟ مـــن در دعـا کـردن يـک بـد شـانـسـی آوردم ،
خدای مـــن از بـخت بـدم خدای تـــو نـيـز بــود . . .
عـشـق را بـاور كـردم آنـگـاه كـه گـفـتـی بـرو ،
و مـــن دلـم لـرزیــد . . .
پـنـج انـگـشـت دارم کـه از خودم بـه تـو وابـسـتـه تـرنـد !
نـیـسـتـی کـه بـبـیـنـی چه اعـتـصـاب سـردی از نـبـودنـت کـرده انـد . . .
چه سـخت اسـت دلـتـنـگ قـاصـدک بـودن ،
در جاده ای کـه هـیـچ بـادی نـمـی وزد . . .
نـتـرس از هـجوم حضـورم ،
بـاد آورده را بـاد مـی بـرد امّـــا . . . تـو کـه بـا پـای خود آمـده بـودی ! شنبه 7 خرداد 1390برچسب:, :: 4:45 :: نويسنده : آرش
بـرگـــرد . . . یـادت را جا گـذاشـتـی ، نـمـی خواهـم عـمـری ، بـه ایـن امـیـد بـاشـم کـه بـرای بـردنـش بـرمـی گـردی . . .
نـه نـرو ، صـبـر کـن ، قـرارمـان ایـن نـبـود ، بـایـد سـکّـه بـیـانـدازیـم ، اگـر شـیـر آمـد تـردیـد نـکـن کـه " دوسـتـت دارم " اگـر خط آمــد مـــطـمـئـن بـاش کـه " دوسـتـت دارم " صـبـر کـن سـکـه بـیـانـدازیـم ، اگـر دوسـتـت نـداشـتـم آن وقـت بـرو !
تـو کـامـلا آزادی ! یـا بـا مـــن زنـدگـی کـن ، یـا بـگـذار مـــن بـا تـو زنـدگـی کـنـم . . .
تـو بـا چشـمـان بـاز در خوابـی ، و مـــن بـا چشـمـان بـسـتـه در حال فـرار ، مـــحال اسـت رسـیـدنـمـان بـه هـم ، حتّـی اگـر بـهـانـه عـشــق بـاشـد . . .
نـداشـتـن تـو یـعـنـی ایـنـکـه دیـگـری تـو را دارد ، نـمـی دانـم نـداشـتـن ات سـخت تـر اسـت ، یـا تـحمـل ایـنـکـه دیـگـری تـو را داشـتـه بـاشـد !؟ قـطـار مـی رود . . . تــو مـی روی
تـمـام ایـسـتـگـاه مـی رود ،
و مـــن چقـدر سـاده ام کـه سـالـهـای سـال در انـتـظـار تـو ،
کـنـار ایـن قـطـار رفـتـه ایـسـتـاده ام ،
و هـمـچنـان بـه نـرده هـای ایـسـتـگـاه رفـتـه تـکـیـه داده ام . . .
وای از نـیـمـه شـبـی
کـه بـیـدار شـوم
تـو را بـخواهـم
و خودم را در آغـوش دیـگـری بـیـابـم . . .
تـنـهـائـی یـک احسـاس نـیـسـت ،
تـنـهـائـی کـابـوس اسـت ،
امّـــا بـزرگـتـریـن کـابـوس ،
بـعـد از آمـدن و رفـتـن تـو ،
نـبـودن حتّـی هـمــان تـنـهـائـیـسـت . . .
فـرامـوش نـمـی شـوی ،
مـــن انـدوه تـو را مـــی دزدم ، تـــو تـنـهـائـی مــرا . . .
جمعه 6 خرداد 1390برچسب:, :: 14:13 :: نويسنده : آرش مـی بـیـنـی ،
بـزرگـتـریـن آرزوی مـــن
چه کـم حرف اسـت !؟
" تـــو "
بـگـذار دیـوانـه صـدایـم کـنـنـد !
بـگـذار بـگـویـنـد مـــجنـون ،
فـــرقـی نـمـی کـنـد ،
مـــن تـمـام هـویـت خود را
از زمـانـی کـه اسـمـم را دیـگـر صـدا نـزدی
از یـــاد بـرده ام . . .
تـو تـکـراری تـریـن " حضـور " روزگـار مـــنـی
بـه نـظـر مـی رسـیـد تـو
تـا آخر دنـیـا بـا مـــن خواهـی مـانـد ،
حالا کــه رفـتـی ، فـهـمـیـدم ،
کــه فـقـطـ بـه نـظـر مـی رسـیـد !
کـار سـختـی اسـت ، دوسـت نـداشـتـن تــو ، بـایـد بـرای خودم ، کـار دیـگـری دسـت و پـا کـنـم . . . وقـتـی کـه نـیـسـتـی . . .
پـرنـدهٔ خیـالـم بـه سـرش مـی زنـد . . . کـه خود را حلـق آویـز کـنـد از دار دلـتـنـگـی . . .
بــه دادش نـمـی رسـی . . .؟
قـوانـیـن عـلـم را بـر هـم زده ای . . .
نـبـودنـت وزن دارد . . .
تـهـــی . . .
امّـــا . . .
سـنـگـیـن . . .
زیـر سـیـگـاری هـوسـت ،
پـر از تـه سـیـگـارهـای بـعـد از هـم آغـوشـی بـود ،
و مـــن بـی آنـکـه بـدانـم هـر روز ،
در سـطـل زبـالـه خالـی اش مـی کـردم . . .
تـو مـــرا دود مـی کـردی . . .
تـنـهـا راه حبــس تــو
نـفـس کـشـیـدن اسـت
بـیـهـوده تـلاش نـکـن
مـــجال فـرار نـداری ،
خیـال بــازدم نـخواهــم داشـت . . .
لـحظـه هـایـی هـسـت ،
جمعه 6 خرداد 1390برچسب:, :: 8:30 :: نويسنده : آرش
مـدّتـی اسـت كـه دلـم گـرفـته ،
صـدایـم لـرزان شـده ،
چیـزی در گلـویـم بـه صـفحه قلـبم مـی كـوبـد و مـی گـویـد اشـــک بـریـز ، اشـــک بـریـز . . . چتـری بـر سـرم بگـیر
از جنـس محبّـت بعـد رفـتن تـو تگـرگ حـادثـه عجیـب مـی بـارد . . . بـگـذار هـرچـه نمـی خـواهیـم بگـویـند ،
بـگـذار هـرچـه نمـی خـواهــند بگـوییـم ، بـــاران کـه بیـایـد از دســت چـتــرها کــاری سـاخـته نیـست مـا اتفـاقـی هسـتیـم کـه افتـاده ایـم . . . مـرگ هـم مثـل تـوسـت
عطـر مـی زنـد ، تنـش را بـرهـنه مـی كـند ، و بـا همـه مـی خـوابـد . . . جـز آنـکـه او را بــه انتـظـار نشـسـته . . .
بـا نـقـطـه ای کـه آخر حرفـت گـذاشـتـی
هـمـیـشـه در گـوشـم مـی گفتـی : خیـالـت تـخت ، مـن وفـادارم
تـختـی كـردم بـرای عــشــقبــازی تـو بـا دیـگــری . . . مـی خواهـم هـمـه چیـز بـرگـردد
و تـو تـنـهـا زخمـی بـودی . . .
کـه بـه جای دسـتــمــال . . .
بـه آن دل بـسـتـــم . . .
دردنــاک اسـت !
پـیـدایـم کـن عـزیـزم . . .
بـه گـریـه ای مـحتـاجم تـا عـبـورم دهـد
از لابـلای ایـن هـمـه فـاصـلـه . . .
امـا مـــن بـه فـاصـلـه هـا کـاری نـدارم . . .
فـقـطـ قـلـبـــم را بـه تـو مـی سـپـارم . . .
صفحه قبل 1 صفحه بعد درباره وبلاگ
  دسته ی کاغذ بر میز در نخستین نگاه آفتاب. کتابی مبهم و سیگاری خاکستر شده کنار فنجان چای از یاد رفته. بحثی ممنوع در ذهن.  پیوندهای روزانه
پيوندها
تبادل لینک هوشمند
حرف هـایـی بـرای نـگفتـن و آدرس http://harfe-nagofte.loxblog.com لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته ، در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.  |
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: